วันพฤหัสบดีที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ดีใจ

วันนี้ได้มีโอกาสเจอน้องคนนึง อายุนำหน้าด้วยเลข 2 เป็นคนมีวิสัยทัศน์ และกล้าที่จะลงมือทำ ที่สำคัญคือเมื่อทำแล้วล้มเหลวแล้ว ล้มเหลวอีก เธอก็ยังมุ่งมั่นทำต่อไป คิดหาหนทางว่าจะปรับเปลี่ยนอย่างไร จนทำมันสำเร็จ บนความสำเร็จของเธอนี้มันไม่ได้อยู่บนพื้นฐานว่าเธอจะต้องได้เงินเท่าไหร่ แต่มันอยู่บนสิ่งที่เรียกว่าใจ มีหลายสิ่งที่ได้จากการคุยกับเธอในวันนี้

อย่างแรกคือเธอชอบช่วยเหลือคนโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน โดยที่เธอเริ่มธุรกิจให้กับครอบครัวหนึ่งที่เธอรู้จัก ซึ่งครอบครัวนี้มี 4 คน พ่อ แม่ และลูก 2 เธออยากสร้างธุรกิจที่ทำให้ครอบครัวนี้อยู่ได้แบบยั่งยืน เธอไม่ได้มองแค่เพียงพ่อแม่เท่านั้น แต่ยังมองไปถึงลูก 2 คนว่าจะสืบทอดธุรกิจนี้ต่อไปได้อย่างไร เธอมองหาว่าอะไรที่จะทำแล้วอยู่ได้นาน พอเจอแล้วเธอก็ร่วมหุ้นกันกับครอบครัวนั้น ช่วยกันสร้างธุรกิจขึ้นมา จนมันถึงระดับที่เธอคิดว่าธุรกิจที่เธอสร้างมานี้ อยู่ได้แล้วโดยไม่ต้องมีเธอก็ได้ เธอก็ถอนหุ้นออกมา เรื่องนี้มันทำให้เราสะท้อนกลับมามองที่ตัวเราซึ่งเราก็กำลังทำธุรกิจนึง และอยากจะช่วยเหลือคนเหมือนกับเธอ แต่การลงมือทำมันเทียบกันไม่ได้เลย ต้องขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีโอกาสที่ได้เดินทางมาเจอกัน และเราจะได้นำไปใช้กับชีวิตเรา

หลังจากที่นั่งคุยกันจนจบ ได้พบอีกอย่างว่าความคิดของเราก็คล้ายๆ กัน เพียงแต่ต่างกันที่การลงมือทำ ลงมือทำต่างกัน ผลลัพธ์ในชีวิตก็ต่างกัน คนเราทุกคนสามารถคิดถึงสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกัน ถ้าคิดแล้วปล่อยมันไปชีวิตมันก็เหมือนเดิม แต่ถ้าเราคิดแล้วเรากล้าที่จะทำ ถ้าทำไม่สำเร็จเราก็ไม่เห็นจะเสียอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่ถ้าทำแล้วสำเร็จชีวิตมันจะพลิกไปเลยทีเดียว อย่างแรกเรื่องของแรงใจที่ว่าเราก็เป็นคนนึงที่กล้าที่จะลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างในชีวิตไง

วันนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งได้กล่าวไว้ "ถ้าอยากได้ผลลัพธ์ใหม่ ก็ต้องทำในสิ่งใหม่" มันเป็นเรื่องจริงเสมอ วันนี้คุณพร้อมที่จะได้ผลลัพธ์ใหม่ในชีวิตของคุณรึยัง ถ้าพร้อมแล้ว คุณลองเปลี่ยนแปลงการกระทำบางอย่างในชีวิตคุณดู แล้วคุณจะรู้ว่าคุณก็ทำได้ และมันไม่ได้ยากเกินความสามารถของคุณเลย

วันศุกร์ที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2555

สุขภาพดี มีชัยไปกว่าครึ่ง

เดี๋ยวนี้เห็นคนอายุ 30 กลางๆ เป็นมะเร็งกันหลายคน นี่แค่ที่รู้ว่าเป็นนะ แล้วที่มันเป็นภัยเงียบอยู่ข้างในรอวันระเบิดอีก

เคยได้ยินมาว่ามีเด็กอายุแค่ 10 กว่าๆ เป็นมะเร็งตาย พอย้อนไปดูการใช้ชีวิตของเค้า พบว่ากินอาหารบรรจุพลาสติก อุ่นไมโครเวฟเป็นประจำ ซึ่งหาได้ตามร้านสะดวกซื้อทั่วๆ ไป จริงๆ แล้วเราสามารถป้องกันได้ด้วยการกิน เพียงแค่กินอาหารที่ได้จากธรรมชาติให้มากๆ

เอ....ถ้าเป็นเมื่อก่อน การกินอาหารธรรมชาติก็ดูจะปลอดภัยดีนะ แต่ปัจจุบันในยุคที่มีแต่สารพิษนี่ก็คงจะยากซักหน่อย ด้วยเหตุผลนี้เองก็เลยมีสารอาหารจากธรรมชาติเกิดขึ้นมาเยอะแยะไปหมด ไม่ว่าจะเป็นการล้างสารพิษ การดูแลบำรุงร่างกายในส่วนต่างๆ ซึ่งสิ่งพวกนี้มันก็แล้วแต่วิจารณญาณของแต่ละคนว่าจะหาอะไรมาใช้

แต่ผู้เขียนอยากจะขอย้ำไว้อย่างนึงว่าถ้าหากต้องการหาตัวช่วยที่จะมาดูแลสุขภาพ ขอให้พิจารณาถึงความปลอดภัยเป็นหลัก ว่ามีงานวิจัยรองรับมั้ย มีแพทย์ออกมาให้การยอมรับรึเปล่า ไม่ใช่บอกแค่ว่าใช้แล้วดีๆๆๆ แล้วก็เห่อกันใช้ตามๆ กันไป เพราะบางทีเห็นว่าใช้บางอย่างแล้วมีผลข้างเคียงก็เยอะแยะไป อย่างน้อยชีวิตของเราเองก็ควรดูแลบ้าง บางคนดูแลแต่เฉพาะภายนอก แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดแล้วก็ไม่พ้นการดูแลจากภายใน ทั้งทางด้านร่างกายและทางด้านจิตใจนั่นเอง

วันเสาร์ที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2555

เตรียมตัว เตรียมใจ

วิสัยทัศน์ คือ ศิลปะการเห็นในสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น

มีใครสักกี่คนที่จะมองถึงอนาคตข้างหน้า 3 ปีหรือ 5 ปี หรือถ้าจะให้ไกลกว่านั้นก็คือชีวิตหลังจากที่เกษียณจากการทำงานแล้ว ว่าเราจะมีชีวิตแบบไหน ใช้ชีวิตยังไง เมื่อก่อนผู้เขียนก็เป็นคนหนึ่งที่ทำงานไปวันๆ พอสิ้นเดือนก็รอรับเงินเดือน ได้เงินมาก็แบ่งเก็บ แบ่งใช้ ว่ากันไป ไม่เคยได้มองเลยว่า แล้วในอนาคตเราจะมีชีวิตเป็นอย่างไร จนวันนึงก็เริ่มได้คิดว่า เงินเดือนที่ได้รับเพิ่มขึ้นทุกๆ ปี ทำไมถึงยังใช้ไม่พอ แล้วนึกย้อนไปสมัยเมื่อเริ่มทำงานใหม่ๆ เงินเดือนที่ได้รับหนึ่งเดือนสามารถนำไปซื้อทองคำได้บาทกว่าๆ เขียว แต่ปัจจุบันจะซื้อทองคำซักบาทยังซื้อไม่ได้เลย โลกเรามันเปลี่ยนแปลงไปเร็วจริงๆ แล้วยิ่งร้ายกว่านี้คือถ้าระหว่างเราเกิดเป็นอะไรขึ้นมา แล้วไม่สามารถทำงานได้อีก เราจะเหลืออะไรไว้ให้คนที่อยู่ข้างหลังบ้างน๋อ (ถ้าตอนนี้ก็คงจะเหลือแต่หนี้ก้อนหนึ่ง 555)

พรุ่งนี้หรือชาติหน้า ไม่รู้อะไรมันจะมาถึงก่อนกันด้วยซ้ำ อยากให้ผู้อ่านทุกท่านได้ตระหนักกันบ้าง บางท่านพออ่านแล้วก็อาจจะบอกว่าตอนนี้ชีวิตเราก็ดีอยู่แล้วอยู่ได้อีกหลายๆ ปี หรือบางคนอาจจะบอกว่าชีวิตพอเพียงแค่นี้ก็มีความสุขดี สรุปแล้วก็ไม่มีอะไรหรือความคิดไหนที่ถูกหรือผิด เพียงแต่บางครั้งเราลืมคนบาคนไปบ้างรึเปล่า เราได้คิดถึงคนกลุ่มนี้บ้างมั้ย คนที่เลี้ยงเรามาตอนนี้เค้ามีชีวิตความเป็นอยู่อย่างไร บางทีถ้าเรามองเห็นแค่ตัวเราเอง เราจะอยู่ยังไง กินอะไร มันก็มีความสุขเฉพาะตัวได้ทั้งนั้น แต่ไหนๆ เราก็เกิดมาเป็นคนทั้งทีแล้ว มีโอกาสอะไรที่จะทำให้พ่อกับแม่ของเราได้อยู่อย่างสุขสบายได้ เราก็น่าจะทำ ชีวิตนี้มันมีอะไรอีกมากมายเหลือเกินที่รอให้เราพบเจอ เพียงแต่เราอยากจะเจอมันรึเปล่าเท่านั้นเอง

วันนี้ก็แค่อยากให้ทุกท่านได้ลองหาหนทางกันดู ขอเรียกว่าเป็นทางสำรองละกันนะ ขนาดรถยนต์ยังมียางอะไหล่ไว้เปลี่ยนในตอนที่รถเกิดปัญหาเลย ชีวิตคนเราก็คงไม่ต่างกัน วันนี้คุณได้หาอะไหล่ไว้สำรองรึยัง ถ้าชีวิตเราเกิดปัญหาอะไรขึ้นมา แล้วจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง

ขอเป็นหนึ่งกำลังใจที่มีไว้ให้ทุกคนเสมอ ไม่ว่าเราเลือกที่จะทำหรือไม่ทำอะไรก็เป็นกำลังใจให้ตลอดไป